2. Per mio fratello

Per mio fratello

Ron Gravendeel

( 15 Stages | "I go all the way" | The complete Giro di Muscoli | Saturday 12th September - Sunday 27st September 2020 )

Qr
from € 3.000 (185%)
Donate now

Gerben is mijn broer en daarmee is al veel gezegd. Zijn situatie maakt me duidelijk hoe kostbaar het is te kunnen beschikken over een goed functionerend lichaam. Na een aantal jaren begeleider te zijn geweest bij de Amsterdam city swim is het mijn beurt om een bijdrage te leveren. Zwemmen kan ik niet goed, maar fietsen wel. Ik ga voor de hele afstand. Dat is uitdagend en intimiderend tegelijk.

Alles om geld in te zamelen voor de strijd tegen ALS,  e per mio fratello.

You can create your own personalized poster to draw attention to this fundraising page. After printing the poster you can hang it in a shop, a café window or a community bulletin board. Ask your family, friends, co-workers and neighbors to help and also put up a poster in their home, school or work place. Most people are willing to help but be sure to ask permission first.

View all
€ 15 26-09-2020 | 17:20
€ 10 25-09-2020 | 14:53
€ 10 25-09-2020 | 14:44
€ 50 24-09-2020 | 18:32 Top om je lijf op deze manier in te zetten voor je broer die dat niet meer kan!!
€ 40 24-09-2020 | 10:17
View all

Het vervolg van de Giro

 21-09-2020 | 22:06  Woensdag 16 september, door België naar Wouw in Brabant Met een aantal Girorijders reden we ‘s morgens vroeg weg uit Cadier en Keer. De benen leken nog niet helemaal wakker maar gelukkig begonnen we met een lange afdaling.  België werd voor ons het land van de wegopbrekingen en werkzaamheden. En ze zijn daar niet van de omleidingsroutes dus dat werd puzzelen. Het fraaiste staaltje troffen we op een lang jaagpad langs de Zuid Willemsvaart. Wat begon als een stipje in de verte werd een tegemoetkomende vrachtwagen en uiteindelijk bleek het een asfalteermachine die bezig was het pad te asfalteren. Dus moesten we een paar kilometer terug. In Nederland zetten we dan de weg af maar in België gokken ze het erop. Ik snap nu wel waarom die Belgen zo goed zijn in wielrennen. Bij elke training rijden ze door de vele wegopbrekingen altijd meer kilometers dan gepland.   Donderdag 17 september. Door Zeeland. De dag met de wind waarvan je wist dat die zou komen. Zeeland staat er natuurlijk bekend om en de provincie maakte het volledig waar. De hele dag windkracht 4 met vlagen 5 tegen. Als je daar woont dan vereist dat aanpassen. En daar slagen de bewoners wonderwel in. De eerste fietsers die Joost en ik achterop reden waren drie schoolmeisjes die heel professioneel in een waaier reden en een aardig tempo trapten. Tegelijkertijd is de provincie wonderschoon. Ruisdael luchten en vergezichten. Prachtige stadjes  zoals Veere en Zierikzee, eindeloze dijken langs het water, het Veersemeer, de Oosterschelde, Grevelingen. En natuurlijk de Deltawerken. Onze grootste uitdaging die dag was de Zeelandbrug, met wind pal tegen. En ik kan u wel zeggen, dat is een zwaardere aanslag op de conditie dan de appeltaart van Henk Lubberding ( zie mijn blog van 2 augustus). Uiteindelijk haalden Joost en ik de B&B in Hellevoetsluis en met het geluid van de wind nog in onze oren genoten we daar van een lekker koel biertje.   Vrijdag 18 september, Zuid Holland, en stukjes Utrecht en Noord Holland. Vroeg in de ochtend vertrokken Joost en ik in gezelschap van Albert die de hele dag met ons meefietste. Een derde fietser bleek met de stevige tegenwind geen overbodige luxe. De route begon met een lang fietspad richting Rotterdam op een voormalige trambaan. Daar reden we tussen grote groepen nog slaperige scholieren die overduidelijk niets begrepen van drie mannen op racefietsen op een onzalig tijdstip. In Rotterdam ben ik geboren, maar al heel lang weg. En toch voel ik nog steeds een lichte opwinding als ik er kom. En vandaag reden we over de Erasmusbrug. Wat een stijlicoon. Of zoals de Rotterdammer zei die ons op de foto zette: “ wat is ie mooowj hé”. De rest van de route liep langs de Rotte en verder door het Groene Hart, waar opvallend veel water is. Bij Albert en Saskia kregen we vervolgens een Après fiets aangeboden waar nog lang over zal worden nagepraat.   Zaterdag  19 september, weer naar Arnhem Met een grotere groep rijders reden we vanaf de woning van Albert weer naar Arnhem. Onderweg maakten we voor het eerst gebruik van een pontje. Ik had niet de indruk dat we de pontbaas daar een groot plezier mee deden want er kon geen lachje af. Aan de overkant hebben we hem het “ heen en weer” gewenst ( dat vinden pontbazen fijn) en daarna onze route vervolgd. Halverwege kwam Jeanne ons tegemoet en zij reed mee naar Arnhem.   Zondag 20 september: Giro piccolo in Arnhem Omdat ik wat licht verkouden was besloot ik, anders dan gepland, niet mee te doen aan de piccolo versie in Arnhem. Om de coronarichtlijnen zoveel mogelijk na te leven en om organisatie en deelnemers niet in de problemen te brengen. In plaats daarvan reed ik een tocht van 117 km naar Olst. Dat was het eerste eenzame dagje en daar laat ik het verder bij. En hoe gaat het nu met mij, hoor ik u denken. Leuk dat u dat vraagt; eigenlijk wel goed. In acht dagen ruim 1100 km fietsen is me niet tegengevallen. Geen fysieke problemen, ja een beetje last van de duim van het knijpen in de bidons en af en toe wat last van de billen. Maar ja, die vonden het vanaf het begin al geen goed idee om 14 dagen achter elkaar 6 tot 7 uur op een klein zadeltje te zitten, dus die proberen nu iedere dag hun gelijk te bewijzen. Ik ga er niet mee in discussie, maar negeer het. Vandaag was het een rustdag dus fiets schoonmaken en een klein stukje de benen soepel fietsenMorgen verder met een rondje Overijssel. Wordt vervolgd.
Read more